به نام خدا

سلام اول معمولا با تردید و دودلی بر لب های مبارک جاری می شود . نگران از این هستی که اگر سلام کنی جوابی می گیری ؟   جوابشان خوب است ؟  تو را آدم حساب می کنند ؟ یا این که نه  ...   

 من هم برای رفع نگرانی و البته این که خودم هم این ماجرا را باور کنم اسم خود را   " بنی بشر"  گذاشتم تا درسی برای همه شود از این که من چه موجود مهمی هستم !  من از آدم هستم ! پس بدون شک نظر شما سندی بر ادعای بزرگ من است .... آنوقت من از شادی پر می زنم .

آدم ها همه پرواز می کنند . در خیال خود . پروازی بی معنی . خیال معنایی ندارد وقتی که منطق را می دانی . حقبقت همه ما جزخیال نیست . پس باید مجازی بود . باید مجازی پرواز کرد!

به قول قیصر :  

خسته ام از آرزو ها ! آرزو های شعاری

شوق پرواز مجازی ! بال های استعاری

لحظه های کاغذی را روز شب تکرار کردن

خاطرات بایگانی زندگی های اداری

پس من با شما پرواز می کنم . تا خسته نشوم ...